Laudes - Antiphona
02 November, 2019
Antiphona
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
From the gate of hell, deliver my soul, O Lord.
(Is. 38: 10-20) Ego dixi: In dimídio diérum meórum
(Is. 38: 10-20) “I said: In the middle of my days,
vadam ad portas ínferi.
I will go to the gates of Hell.
2. Quæsívi resíduum annórum meórum.
2. So I sought the remainder of my years.
Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
I said: I will not see the Lord God in the land of the living.
3. Non aspíciam hóminem ultra,
3. I will no longer behold man,
et habitatórem quiétis.
nor the habitation of rest.
4. Generátio mea abláta est, et convolúta est a me,
4. My longevity has been taken away;
quasi tabernáculum pastórum.
it has been folded up and taken from me, like the tent of a shepherd.
5. Præcísa est velut a texénte, vita mea:
5. My life has been cut off, as if by a weaver.
dum adhuc ordírer, succídit me:
† While I was still beginning, he cut me off.
de mane usque ad vésperam fínies me.
From morning until evening, you have marked out my limits.
6. Sperábam usque ad mane,
6. I hoped, even until morning.
quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
Like a lion, so has he crushed all my bones.
7. De mane usque ad vésperam fínies me:
7. From morning until evening, you have marked my limits.
sicut pullus hirúndinis sic clamábo,
† I will cry out, like a young swallow.
meditábor ut colúmba:
I will meditate, like a dove.
8. Attenuáti sunt óculi mei,
8. My eyes have been weakened
suspiciéntes in excélsum.
by gazing upward.
9. Dómine, vim pátior, respónde pro me.
9. O Lord, I suffer violence! Answer in my favor.
Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
What can I say, or what would he answer me, since he himself has done this?
10. Recogitábo tibi omnes annos meos
10. I will acknowledge to you all my years,
in amaritúdine ánimæ meæ.
in the bitterness of my soul.
11. Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei,
11. O Lord, if such is life, and if the life of my spirit is of such a kind,
corrípies me, et vivificábis me.
† may you correct me and may you cause me to live.
Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
Behold, in peace my bitterness is most bitter.
12. Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret:
12. But you have rescued my soul, so that it would not perish.
projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
You have cast all my sins behind your back.
13. Quia non inférnus confitébitur tibi,
13. For Hell will not confess to you,
neque mors laudábit te:
† and death will not praise you.
non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
Those who descend into the pit will not hope for your truth.
14. Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie:
14. The living, the living, these will give praise to you, as I also do this day!
pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
The father will make the truth known to the sons.
15. Dómine, salvum me fac
15. O Lord, save me!
et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
And we will sing our psalms, all the days of our life, in the house of the Lord.”
16. Réquiem ætérnam
16. Eternal rest
dona eis Dómine.
grant unto them, O Lord,
17. Et lux perpétua
17. and may perpetual light
lúceat eis.
shine upon them.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
From the gate of hell, deliver my soul, O Lord.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
No translation for this language.
(Is. 38: 10-20) Ego dixi: In dimídio diérum meórum
vadam ad portas ínferi.
2. Quæsívi resíduum annórum meórum.
Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
3. Non aspíciam hóminem ultra,
et habitatórem quiétis.
4. Generátio mea abláta est, et convolúta est a me,
quasi tabernáculum pastórum.
5. Præcísa est velut a texénte, vita mea:
dum adhuc ordírer, succídit me:
de mane usque ad vésperam fínies me.
6. Sperábam usque ad mane,
quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
7. De mane usque ad vésperam fínies me:
sicut pullus hirúndinis sic clamábo,
meditábor ut colúmba:
8. Attenuáti sunt óculi mei,
suspiciéntes in excélsum.
9. Dómine, vim pátior, respónde pro me.
Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
10. Recogitábo tibi omnes annos meos
in amaritúdine ánimæ meæ.
11. Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei,
corrípies me, et vivificábis me.
Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
12. Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret:
projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
13. Quia non inférnus confitébitur tibi,
neque mors laudábit te:
non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
14. Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie:
pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
15. Dómine, salvum me fac
et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
16. Réquiem ætérnam
dona eis Dómine.
17. Et lux perpétua
lúceat eis.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
Des portes de l’enfer, Seigneur, délivre mon âme.
(Is. 38: 10-20) Ego dixi: In dimídio diérum meórum
(Is. 38: 10-20) J'ai dit : Au milieu de mes jours,
vadam ad portas ínferi.
j'irai aux portes du tombeau.
2. Quæsívi resíduum annórum meórum.
2. Je cherche en vain le reste de mes années.
Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
J'ai dit : Je ne verrai plus le Seigneur Dieu dans la terre des vivants ;
3. Non aspíciam hóminem ultra,
3. Je ne verrai plus aucun homme,
et habitatórem quiétis.
ni d'habitant du repos.
4. Generátio mea abláta est, et convolúta est a me,
4. Le temps de ma vie m'est enlevé, et il est roulé loin de moi,
quasi tabernáculum pastórum.
comme une tente de berger.
5. Præcísa est velut a texénte, vita mea:
5. Ma vie a été coupée comme par le tisserand ;
dum adhuc ordírer, succídit me:
il m'a retranché tandis que j'ourdissais encore.
de mane usque ad vésperam fínies me.
Du matin au soir tu en finiras avec moi.
6. Sperábam usque ad mane,
6. J'espérais jusqu'au matin ;
quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
comme un lion il a brisé tous mes os.
7. De mane usque ad vésperam fínies me:
7. Du matin au soir tu en finiras avec moi.
sicut pullus hirúndinis sic clamábo,
Je criais comme le petit de l'hirondelle,
meditábor ut colúmba:
je gémissais comme la colombe.
8. Attenuáti sunt óculi mei,
8. Mes yeux se sont lassés
suspiciéntes in excélsum.
à force de regarder en haut.
9. Dómine, vim pátior, respónde pro me.
9. Seigneur, je souffre violence, réponds pour moi.
Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
Que dirai-je, et que me répondra-t-Il, puisque c'est Lui qui a fait cela ?
10. Recogitábo tibi omnes annos meos
10. Je repasserai devant toi toutes mes années,
in amaritúdine ánimæ meæ.
dans l'amertume de mon âme.
11. Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei,
11. Seigneur, si c'est ainsi que l'on vit, si la vie de mon esprit consiste en ces choses,
corrípies me, et vivificábis me.
Tu me châtieras, et tu me rends la vie.
Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
Je trouverai la paix dans mon affliction la plus amère.
12. Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret:
12. Mais toi, tu as délivré mon âme, pour l'empêcher de périr ;
projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
Tu as jeté derrière toi tous mes péchés.
13. Quia non inférnus confitébitur tibi,
13. Car le séjour des morts ne te bénira pas,
neque mors laudábit te:
et la mort ne te louera point ;
non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
ceux qui descendent dans la fosse n'espéreront plus en ta fidélité.
14. Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie:
14. C'est le vivant, c'est le vivant qui te louera, comme je le fais aujourd'hui ;
pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
le père fera connaître à ses fils Votre vérité.
15. Dómine, salvum me fac
15. Seigneur, sauve-moi,
et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
et nous chanterons nos cantiques tous les jours de notre vie dans la maison du Seigneur.
16. Réquiem ætérnam
16. Le repos éternel,
dona eis Dómine.
Accorde-leur, Seigneur.
17. Et lux perpétua
17. et que brille sur eux
lúceat eis.
la lumière sans déclin.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
Des portes de l’enfer, Seigneur, délivre mon âme.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
Dalla porta dell'inferno libera, Signore, l'anima mia.
(Is. 38: 10-20) Ego dixi: In dimídio diérum meórum
(Is 38, 10-20) Io dicevo: «A metà della mia vita
vadam ad portas ínferi.
me ne vado alle porte degli inferi;
2. Quæsívi resíduum annórum meórum.
2. sono privato del resto dei miei anni».
Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
Dicevo: «Non vedrò più il Signore sulla terra dei viventi,
3. Non aspíciam hóminem ultra,
3. non vedrò più nessuno
et habitatórem quiétis.
fra gli abitanti di questo mondo.
4. Generátio mea abláta est, et convolúta est a me,
4. La mia tenda è stata divelta e gettata lontano da me,
quasi tabernáculum pastórum.
come una tenda di pastori.
5. Præcísa est velut a texénte, vita mea:
5. Come un tessitore hai arrotolato la mia vita,
dum adhuc ordírer, succídit me:
mi recidi dall'ordito.
de mane usque ad vésperam fínies me.
In un giorno e una notte mi conduci alla fine».
6. Sperábam usque ad mane,
6. Io ho gridato fino al mattino.
quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
Come un leone, così egli stritola tutte le mie ossa.
7. De mane usque ad vésperam fínies me:
7. Dal mattino alla sera è finita per me.
sicut pullus hirúndinis sic clamábo,
Come una rondine io pigolo,
meditábor ut colúmba:
gemo come una colomba.
8. Attenuáti sunt óculi mei,
8. Sono stanchi i miei occhi
suspiciéntes in excélsum.
di guardare in alto.
9. Dómine, vim pátior, respónde pro me.
9. Signore, io sono oppresso; proteggimi.
Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
Che dirò? Sto in pena poiché è lui che mi ha fatto questo.
10. Recogitábo tibi omnes annos meos
10. Il sonno si è allontanato da me
in amaritúdine ánimæ meæ.
per l'amarezza dell'anima mia.
11. Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei,
11. Signore, in te spera il mio cuore; si ravvivi il mio spirito.
corrípies me, et vivificábis me.
Guariscimi e rendimi la vita.
Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
Ecco, la mia infermità si è cambiata in salute!
12. Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret:
12. Tu hai preservato la mia vita dalla fossa della distruzione,
projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
perché ti sei gettato dietro le spalle tutti i miei peccati.
13. Quia non inférnus confitébitur tibi,
13. Poiché non gli inferi ti lodano,
neque mors laudábit te:
né la morte ti canta inni;
non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
quanti scendono nella fossa non sperano nella tua fedeltà.
14. Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie:
14. Il vivente, il vivente ti rende grazie come io oggi faccio.
pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
Il padre farà conoscere ai figli la tua fedeltà.
15. Dómine, salvum me fac
15. Il Signore si è degnato di aiutarmi;
et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
per questo canteremo sulle cetre tutti i giorni della nostra vita, canteremo nel tempio del Signore.
16. Réquiem ætérnam
16. L'eterno riposo
dona eis Dómine.
dona a loro, Signore.
17. Et lux perpétua
17. Risplenda ad essi
lúceat eis.
la luce perpetua.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
Dalla porta dell'inferno libera, Signore, l'anima mia.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.
No translation for this language.
(Is. 38: 10-20) Ego dixi: In dimídio diérum meórum
vadam ad portas ínferi.
2. Quæsívi resíduum annórum meórum.
Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
3. Non aspíciam hóminem ultra,
et habitatórem quiétis.
4. Generátio mea abláta est, et convolúta est a me,
quasi tabernáculum pastórum.
5. Præcísa est velut a texénte, vita mea:
dum adhuc ordírer, succídit me:
de mane usque ad vésperam fínies me.
6. Sperábam usque ad mane,
quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
7. De mane usque ad vésperam fínies me:
sicut pullus hirúndinis sic clamábo,
meditábor ut colúmba:
8. Attenuáti sunt óculi mei,
suspiciéntes in excélsum.
9. Dómine, vim pátior, respónde pro me.
Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
10. Recogitábo tibi omnes annos meos
in amaritúdine ánimæ meæ.
11. Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei,
corrípies me, et vivificábis me.
Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
12. Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret:
projecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
13. Quia non inférnus confitébitur tibi,
neque mors laudábit te:
non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
14. Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie:
pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
15. Dómine, salvum me fac
et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
16. Réquiem ætérnam
dona eis Dómine.
17. Et lux perpétua
lúceat eis.
A porta ínferi érue Dómine ánimam meam.